The default common denominator would be the recognition that in therapy it's the relationship between client and therapist that matters, and that the quality of that relationship is a significant indicator of outcome.
However, whilst there is quite a lot of agreement that the therapeutic relationship and its ‘quality’ matters, this apparent consensus breaks down at the first hurdle: there is no such level of agreement as to what actually constitutes ‘quality of relationship’. On the contrary: there is a tendency for the traditional approaches to define ‘therapeutic relating’ predominantly within their own frame of reference, taking their own paradigm of relating for granted.So in this workshop we will enquire into the diverse and contradictory meanings of 'relationality', and clarify some fundamental questions:
In what ways can we think of 'being relational’ as essential to making therapy work? But we also hear from dissatisfied clients as well as more medically oriented colleagues that apparently it can also ‘destroy’ therapy … how do we make sense of this?
How and why is the client-therapist relationship claimed as crucial to the outcome of therapy? In what ways can this be considered to be fundamentally valid, and in which ways can it become unhelpful or idealising?
When pressed, mostly ‘being relational’ tends to get equated with the therapist - rather than operating purely objectively just through the role of a doctor or clinician - getting more involved as a person, becoming more immediate, more subjective and more ‘authentic’ in their presence. But, again, the question is: what kind of authenticity and - in practice: self-disclosure - are we implying, and isn’t it self-evident that if it is powerful enough to ‘make' therapy, it can also ‘break' therapy?
There is no getting away from the underlying paradox that embracing the therapist's subjectivity as a valid and necessary ingredient in a ‘two-person psychology' therapeutic process is a double-edged sword: if it can heal, then it also must have the capacity to wound, mustn't it?
In this workshop, we will open up the diversity of meanings that have been given to the idea of 'being relational’ throughout the 100-odd year history of modern psychotherapy, and attempt an integration that doesn’t brush over the deep paradigm clashes and contradictions across the field, but uses these towards a deeper understanding of the client’s conflicted psyche.
- to understand the contradictory diversity of meanings, which have been given to the idea of being relational
- to become familiar with the different conceptualisations of the 'relational turn', and the paradigm shift beyond therapeutic theories and techniques, as proposed by Gomez, Stark and Clarkson
- to reflect on our own assumptions and perspective as a 'habitual position’ which we take and identify with within that diversity across the field of psychology and psychotherapy
- to learn to appreciate the validity and significance of other meanings of ‘relationally' beyond our own 'habitual position’
- to understand the fundamental axes of disagreement across the field regarding the therapist's relational stance, and identify the basic assumptions which are driving contradictions, disagreement and polarisation, resulting in a fragmented field lacking coherence and integration
- to begin to appreciate how the diverse relational stances and relational modalities in existence across the field complement each other in responding to different and diverse client needs, and different aspects of the client's psyche
- to recognise the client's internal conflicts and conflicting needs, and how these set up dilemmas for the therapist, and for the therapist's relational stance
- to learn to use the therapist's conflict within these dilemmas as valid and precious information about the client's inner world (following the insights of the 'countertransference revolution’ since the 1950’s)
- to recognise that containment of the client's process by the therapist requires the attempt to do justice to all the conflicting aspects of the client's psyche
- to recognise that the therapist's relational stance is deeper, more fundamental, and prior to the use of theories and techniques, and therefore shapes their application in practice
- to experiment with different relational stances, beyond the therapist's habitual position, and how they might meet and contain different aspects of the client's psyche
- to begin to conceptualise the diversity of possible relational stances as complementing each other, forming a comprehensive whole of modalities, like a diamond with different facets
- to develop fluidity between the different relational modalities, by recognising their simultaneous presence within the therapeutic space
- to begin to appreciate the parallel process between the diversity of the client's psyche on the one hand and the diversity of the therapist’s relational stances on the other
- to develop confidence and authority in the therapeutic position through inhabiting more gracefully the therapist's conflicts and the underlying paradoxes of the therapeutic profession
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
Τι σημαίνει σχεσιακή ψυχοθεραπεία;
Πώς να καταλάβω τη σχεσιακή θέση που θεραπεύει
με τον Michael Soth,
Διεθνώς Αναγνωρισμένο Συνθετικό-Σχεσιακό Σωματικό Ψυχοθεραπευτή,
Εκπαιδευτή, Επόπτη με 30 χρόνια εμπειρίας
Διαδικτυακή Εισαγωγική Ομιλία με Ελεύθερη Είσοδο
Τρίτη 9 Μαΐου, 20.30
—Το σεμινάριο και η ομιλία διεξάγονται στα αγγλικά με ταυτόχρονη μετάφραση—
Τα τελευταία περίπου 20 χρόνια, το να είσαι “σχεσιακός” θεραπευτής δεν είναι πλέον μόνο αποδεκτό, αλλά και της μόδας. Η σχεσιακή οπτική έχει επηρεάσει σημαντικά όλον τον χώρο της ψυχοθεραπείας. Παρόλα αυτά, όσο περισσότερο επεκτείνεται η επιρροή της, τόσο λιγότερο ξεκάθαρο γίνεται το νόημα του “σχεσιακού”. Ο βασικός κοινός παρονομαστής είναι η αναγνώριση ότι αυτό που έχει σημασία στη θεραπεία είναι η σχέση ανάμεσα σε θεραπευόμενο και θεραπευτή και ότι η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται από την ποιότητα αυτής της σχέσης.
Παρόλα αυτά, ενώ η πλειοψηφία συμφωνεί ότι η θεραπευτική σχέση και η “ποιότητά” της έχει σημασία, αυτή η φαινομενική ομοφωνία καταρρέει με την πρώτη δυσκολία: δεν υπάρχει συμφωνία για το τι πραγματικά εννοούμε με “ποιότητα σχέσης”. Αντιθέτως, οι παραδοσιακές προσεγγίσεις έχουν την τάση να ορίζουν το “θεραπευτικό σχετίζεθαι” κυρίως μέσα από το δικό τους πλαίσιο αναφοράς, παίρνοντας ως δεδομένο το δικό τους υπόδειγμα για το “σχετίζεσθαι”.
Σε αυτό το σεμινάριο θα διερευνήσουμε τα ποικίλα και αντικρουόμενα νοήματα του “σχετίζεσθαι” και θα ξεδιαλύνουμε κάποια θεμελιώδη ερωτήματα:
Με ποιους τρόπους είναι απαραίτητο να είμαστε “σχεσιακοί” για να λειτουργήσει η θεραπεία; Ακούμε από δυσαρεστημένους θεραπευόμενους, όπως και από συναδέλφους με έναν πιο ιατρικό προσανατολισμό, ότι το να είμαστε σχεσιακοί μπορεί εξίσου να “καταστρέψει” τη θεραπεία… Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε αυτή την αντίθεση;
Πώς και γιατί ισχυριζόμαστε ότι η σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου είναι καθοριστική για το αποτέλεσμα της θεραπείας; Με ποιους τρόπους μπορεί αυτός ο ισχυρισμός να θεωρηθεί ότι είναι ουσιαστικά σωστός, με ποιους τρόπους μπορεί να γίνει προβληματικός ή να αποτελέσει προϊόν εξιδανίκευσης;
Αν επιμείνουμε στη διερεύνησή μας, τότε συνειδητοποιούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του να “είμαστε σχεσιακοί” τείνει να εξισώνεται με τον θεραπευτή να συμμετέχει περισσότερο ως άνθρωπος, με το να έχει μια πιο άμεση, υποκειμενική και “αυθεντική” παρουσία στη συνεδρία (αντί να λειτουργεί καθαρά αντικειμενικά μόνο μέσα από τον ρόλο του γιατρού ή του ειδικού). Αλλά παραμένει το ερώτημα: τι είδος αυθεντικότητας -και πρακτικά αυτοαποκάλυψης- εννοούμε; Επίσης, δεν είναι προφανές ότι αν αυτή η στάση είναι αρκετά αποτελεσματική για να “κάνει” θεραπεία, τότε μπορεί επίσης και να “χαλάσει” τη θεραπεία;
Ή μήπως θεωρείται ότι το να “είμαστε σχεσιακοί” είναι ισοδύναμο με το να δρούμε επιδιορθωτικά με ενσυναίσθηση, να παρέχουμε ακριβή συντονισμό (ή διαδραστική ρύθμιση της τραυματισμένης ψυχονευροβιολογίας του θεραπευόμενου), κάτι που έλειπε από το παρελθόν του. Αλλά πώς μπορεί ένας θεραπευτής να ισχυριστεί ότι επιδιορθώνει κάτι παρέχοντας ολοκληρωτική αποδοχή, ολοκληρωτική περίθαλψη αν δεν έχει πρωτύτερα προσδιορίσει και διαγνώσει σωστά μια παθολογία ή σφάλμα ή ελάττωμα;
Τι είδος ιδέες για τη σχέση έχουν οι διαφορετικές θεραπευτικές παραδόσεις; Πώς αυτές οι ιδέες συγκρούονται και πώς αλληλοσυμπληρώνονται; Υπάρχει ένα συνεκτικό πλαίσιο κάτω από τις αντιθέσεις, ειδικά όταν προσπαθούμε να γίνουμε συνθετικοί;
Δεν υπάρχει τρόπος να γλιτώσουμε από το υποκείμενο παράδοξο, δηλαδή ότι το να αγκαλιάσουμε την υποκειμενικότητα του θεραπευτή ως ένα πολύτιμο και απαραίτητο συστατικό στη θεραπευτική διαδικασία είναι δίκοπο μαχαίρι: αν μπορεί να θεραπεύσει, τότε δεν πρέπει επίσης να έχει και την ικανότητα να πληγώσει;
Σε αυτό το σεμινάριο, θα εξετάσουμε την ποικιλία των νοημάτων που έχουν δοθεί στην ιδέα του να “είμαστε σχεσιακοί” κατά τη διάρκεια της ιστορίας των 100 χρόνων της σύγχρονης ψυχοθεραπείας και θα προτείνουμε μια σύνθεση που δεν προσπερνάει στα γρήγορα τις βαθιές συγκρούσεις και αντιθέσεις ανάμεσα στις ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις και υποδείγματα, αλλά τις χρησιμοποιεί για να φέρει μια βαθύτερη κατανόηση του ψυχισμού του θεραπευόμενου που βρίσκεται σε σύγκρουση.
Εκπαιδευτικοί Στόχοι & Αποτελέσματα
Οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα να:
- καταλάβουν τα αντικρουόμενα νοήματα που έχουν δοθεί στη ιδέα της σχεσιακής θεραπείας.
- αποκτήσουν οικειότητα με τις διαφορετικές έννοιες της “σχεσιακής στροφής” και την αλλαγή υποδείγματος πέρα από θεραπευτικές θεωρίες και τεχνικές, έτσι όπως έχει προταθεί από τους Gomez, Stark και Clarkson.
- αναστοχαστούν πάνω στις δικές τους υποθέσεις και την οπτική της “συνηθισμένης τους θέσης”, με την οποία ταυτίζονται
- μάθουν να εκτιμούν την εγκυρότητα και τη σημασία των άλλων νοημάτων της “σχεσιακότητας” πέρα της δικής τους “συνηθισμένης θέσης”.
- καταλάβουν τους θεμελιώδεις άξονες διαφωνίας στον χώρο σχετικά με τη σχεσιακή στάση του θεραπευτή και θα προσδιορίσουν τις βασικές υποθέσεις που οδηγούν σε αντιθέσεις, διαφωνία και πόλωση.
- ξεκινήσουν να εκτιμούν πώς οι υπάρχουσες διαφορετικές σχεσιακές στάσεις και σχεσιακά μοντέλα του χώρου αλληλοσυμπληρώνονται καθώς ανταποκρίνονται σε διαφορετικές ανάγκες των θεραπευόμενων και διαφορετικών πτυχών του ψυχισμού τους.
- αναγνωρίσουν τις εσωτερικές συγκρούσεις του θεραπευόμενου και τις συγκρουόμενες ανάγκες του και πώς αυτές θέτουν διλήμματα για τον θεραπευτή και τη σχεσιακή του στάση.
- μάθουν να χρησιμοποιούν τη σύγκρουση του θεραπευτή μέσα από αυτά τα διλήμματα ως έγκυρη και πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τον εσωτερικό κόσμο των θεραπευόμενων (ακολουθώντας τις ανακαλύψεις της επανάστασης της αντιμεταβίβασης του 1950).
- αναγνωρίσουν ότι η περίεξη της διαδικασίας του θεραπευόμενου από τον θεραπευτή απαιτεί την προσπάθεια να μην αδικήσει καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές του ψυχισμού του θεραπευόμενου.
- αναγνωρίσουν ότι η σχεσιακή στάση του θεραπευτή είναι βαθύτερη, πιο βασική και πιο πρώιμη από τη χρήση θεωριών και τεχνικών και κατά συνέπεια αυτή διαμορφώνει την πρακτική τους εφαρμογή.
- πειραματιστούν με διαφορετικές σχεσιακές στάσεις πέρα από τη “συνηθισμένη θέση” και πώς θα μπορούσαν να συναντήσουν και να περιέχουν διαφορετικές πτυχές του ψυχισμού του θεραπευόμενου.
- ξεκινήσουν να σκέφτονται την ποικιλία των πιθανών σχεσιακών στάσεων με τρόπο που να αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργώντας ένα ενιαίο σύνολο προσεγγίσεων, όπως ένα διαμάντι με διαφορετικές πλευρές.
- αναπτύξουν ευελιξία ανάμεσα στα διαφορετικά σχεσιακά μοντέλα, αναγνωρίζοντας την ταυτόχρονη παρουσία τους στον θεραπευτικό χώρο.
- ξεκινήσουν να εκτιμούν την παράλληλη διαδικασία ανάμεσα στην ποικιλία του ψυχισμού του θεραπευόμενου από τη μια πλευρά και την ποικιλία των σχεσιακών στάσεων του θεραπευτή από την άλλη.
- αναπτύξουν αυτοπεποίθηση και αυθεντία εντός της θεραπευτικής θέσης, με το να περιέχουν με μεγαλύτερη χάρη τις συγκρούσεις του θεραπευτή και τα υποκείμενα παράδοξα του επαγγέλματος της θεραπείας.
Απευθύνεται σε
- Επαγγελματίες και εκπαιδευόμενους ψυχικής υγείας
(ψυχολόγους, συμβούλους ψυχικής υγείας, ψυχοθεραπευτές κλπ.)
Ημερομηνία & Ώρες Σεμιναρίου
Σάββατο 27 — Κυριακή 28 Μαΐου 2023, 15.00 - 21.00
Κόστος Συμμετοχής
165€ Κανονική εγγραφή
150€ Έγκαιρη εγγραφή μέχρι 19 Μαΐου
50€ Υποτροφίες (Θα δοθούν 1-2 υποτροφίες ανάλογα με τα έσοδα του σεμιναρίου. Οι ενδιαφερόμενοι χρειάζεται να επικοινωνήσουν στον οργανωτή τους λόγους που αιτούνται την υποτροφία).
Διαδικτυακή Εισαγωγική Ομιλία με Ελεύθερη Είσοδο
Τρίτη 9 Μαΐου, 20.30
Βιογραφικό Εκπαιδευτή
Ο Michael Soth είναι Συνθετικός-Σχεσιακός Σωματικός ψυχοθεραπευτής, εκπαιδευτής και επόπτης . Έχει ως βάση την Οξφόρδη της Αγγλίας με 30 χρόνια εμπειρίας εργασίας και διδασκαλίας συνθετικής προσέγγισης. Αρχικά εκπαιδεύτηκε στο Chiron Centre for Body Psychotherapy στο Λονδίνο, όπου δούλεψε αργότερα ως Διευθυντής Εκπαίδευσης για 18 χρόνια.
Ο Michael Soth εργάζεται από τη δεκαετία του 80 στο να ενοποιήσει τη ραϊχική και την ψυχαναλυτική παράδοση και είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος εκπαιδευτής σε αυτό τον τομέα. Αντλεί έννοιες, αρχές και τρόπους εργασίας από ένα ευρύ φάσμα ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων και ψυχαναλυτικών και ανθρωπιστικών παραδόσεων, και τον ενδιαφέρει η θεραπευτική σχέση ως μια ψυχοσωματική διεργασία μεταξύ δυο ανθρώπων που είναι εξίσου πληγωμένοι και ακέραιοι.
Έχει γράψει πολλά άρθρα και διάφορα κεφάλαια βιβλίων και είναι συχνά προσκεκλημένος ομιλητής σε συνέδρια. Ήταν ένας από τους επιμελητές του Handbook for Body Psychotherapy and Somatic Psychology που δημοσιεύτηκε το 2015.
Σύνθεση ευρέος φάσματος μιας μεγάλης ποικιλίας θεραπευτικών προσεγγίσεων
Παρακάτω βρίσκεται μία λίστα από τις προσεγγίσεις του Michael Soth, η οποία περιλαμβάνει τις εκπαιδεύσεις του με σχεδόν χρονολογική σειρά τα τελευταία 30 χρόνια:
- Οι σχολές της Σωματικής Ψυχοθεραπείας: Ραϊχική, νευροφυτοθεραπείας, βιοενεργειακής ανάλυσης, βιοδυναμική, βιοσύνθεση, somatic psychology κ.α.
- Ένα μεγάλο εύρος ανθρωπιστικών-συνθετικών προσεγγίσεων: Gestalt, Process-Oriented psychology, Breathwork και Rebirthing, Συναλλακτική Ανάλυση, Ψυχόδραμα κ.α. Επίσης υπαρξιακές προσεγγίσεις.
- Ψυχαναλυτικές, αντικειμενότροπες σχέσεις, ψυχολογία του Εαυτού, σχεσιακές προσεγγίσεις και διυποκειμενικότητας.
- Συστημικές: συστημικές αναπαραστάσεις και η συστημική προσέγγιση του Bert Hellinger όπως και θεωρία συστημάτων, θεωρία πολυπλοκότητας και προσεγγίσεις των φράκταλ.
- Υπερπροσωπική, Γιουγκιανή και αρχετυπική ψυχολογία, Ψυχοσύνθεση, Wilber, mindfulness.
- Κονστρουκτιβιστικές, συμπεριλαμβάνοντας τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP) και την υπνοθεραπεία (Erickson).
- Γνωσιακά-Συμπεριφορικά (CBT) μοντέλα και τεχνικές.
- Somatic Trauma Θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των Rothschild, Levine (Somatic Experiencing), Ogden (sensori-motor) και EMDR.
Στις μέρες μας πολλές από τις παραπάνω προσεγγίσεις έχουν συνδυαστεί σε καινούργιες υβριδικές μορφές και ο Michael στοχεύει να μένει ενημερωμένος για τις καινούργιες εξελίξεις.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ - ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Κιν. 6974789554
Email: info@gestaltsynthesis.gr
Site: gestaltsynthesis.gr
FB: Gestalt, Σωματική, Συνθετική Ψυχοθεραπεία & Εκπαίδευση
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.